Kriz, işçi toplantısı ve ötesi
İşçi sınıfı devrimcileri krizin faturasını işçi ve emekçilere ödetme saldırısına karşı tüm olanaklarıyla mücadeleyi büyütmeye çalışıyorlar. Bulundukları tüm alanlarda bu çerçevede yaygın bir propaganda, ajitasyon ve örgütlenme faaliyeti yürütüyorlar. Krizin kapsam ve niteliğinin işçi sınıfına kavratılması, sınıfın krize karşı mücadele potansiyelinin açığa çıkarılması için toplantılar ve eylemler örgütlüyorlar.
Kayseri’de de krize karşı işçi sınıfının duyarlılığının arttırılması ve mücadele dinamiklerinin ortaya çıkarılması açısından anlamlı bir çalışma yürütüldü, yürütülüyor. 14 Ekim’de gerçekleştirilen işçi toplantısının, niteliği kadar katılım açısından da güçlü olması hem işçilerin moral depolaması hem de krize karşı mücadelenin geleceğine olan inançların artması bakımından son derece önemliydi.
Elbette dönemin güçlükleri üzerine ortak bir kanı var. Mücadelenin önündeki engeller, kalıcılaştırılan OHAL’le daha da artmış bulunuyor. Bu nedenle sınıfın ileri kesimlerinde bile bir şeyler başarılabileceğine dair inançta belirgin bir zayıflama var. İddiasızlaşma sınıf cephesindeki politik öznelerin de genel eğilimidir.
Tüm olumsuzluklara rağmen sınıf devrimcileri nesnelliğe teslim olmayıp, darlığı kanıksayan ve kabullenen bir yaklaşım sergileyemezlerdi. İşçi toplantısının niteliğine çubuğu büküp niceliksel zayıflığın teorisini yapamazlardı. Toplantı bu noktada asgari bir başarının ifadesi oldu.
Bu başarıda sınıfın ileri unsurlarından oluşan toplantı hazırlık komitesinin rolü büyüktü. İşçi toplantısından bir ay önce oluşturulan hazırlık komitesi hızla bir araya gelerek, 14 Ekim’de gerçekleştirilecek işçi toplantısıyla ilgili olarak yürütülecek faaliyetleri planladı.
En fazla işçi katılımı hedefiyle merkezinde işçilerin olduğu propaganda ve ajitasyon faaliyeti 14 Ekim’e kadar kesintisiz sürdürüldü. İşten çıkarılan Işık Soba, Baytaş ve Solon işçilerinin yoğun desteğiyle sınıf devrimcileri organize sanayi bölgelerinde toplantı çağrısını yükselttiler. Kayseri’de her işçiye ulaşma iddiasıyla sürece yüklendiler. Sürekli artan bir tempoyla 14 Ekim Pazar gününe kadar sürekliliği ve istikrarı olan bir çalışma pratiği sergilediler.
Bu süreçte öncelikle krize ilişkin merkezi propaganda ve ajitasyon araçları kullanıldı. Fakat sınıf devrimcileri bununla yetinmediler. Kitlesel işçi kıyımının yaşandığı Işık Soba, Solon, Baytaş, Kumtel, Erbosan işçilerine kısa ve özlü el ilanlarıyla seslendiler. Fabrikalarda yaşanan işçi kıyımlarını, asgari ücrette yaşanan erimeyi, uzun çalışma saatlerini, iş cinayetlerini vb.ni tüm materyallerde canlı bir şekilde öne çıkardılar, teşhir ettiler. Krizin faturasını patronların ödemesi çağrısının sınıf içinde etkili olması hedefine kilitlendiler.
Kitlesel işten çıkarmalar, iş cinayetleri, sigortasız işçi çalıştırma, kıdem tazminatlarının gasp edilmesi, kiralık işçilik, sefalet ücretleri, uzun süreli işçi çalıştırma vb. gibi işçi sınıfının canını yakan her sorun krizin etkisiyle ayyuka çıkmıştı. Bu bilinçle sınıf devrimcileri birçok farklı araçla işçi sınıfını vahşi sömürü ve baskıya karşı mücadeleye çağırdılar.
Sınıf devrimcileri işçilerin kriz toplantısının öznesi haline getirilmesi ve iktisadi sorunların dışındaki siyasi gelişmelere karşı duyarlı olmaları için de çaba gösterdiler. Bundan dolayı iktisadi sorunları içeren çağrı bildirilerinde sınıfa yönelik saldırıların kalıcı olarak son bulması için gerekenin, işçi sınıfının iktidarı olduğu gerçeğinin altını çizdiler. Krizin nedeni olan özelde AKP iktidarının genelde kapitalizmin teşhirine özel önem verdiler. Bu çerçeve de anti-kapitalist ve politik iktidarı hedefe koyan yaygın bir çalışma yürüttüler. İşçi sınıfı içinde krizin olmadığı yalanına sarılan AKP iktidarının ve ebedi şefinin teşhirinin gericiliğin güçlü olduğu bir kentte yapılmasına özel önem verdiler ve bu faaliyeti anti-kapitalist temelde ele aldılar.
Öte yandan sınıf devrimcileri kriz çalışmasını ve onun bir parçası olan 14 Ekim işçi toplantısını sınıf içinde örgütlülüğü arttırmak açısından değerlendirmeye de özel önem verdiler. Işık Soba, Solonn, Baytaş işçileriyle kitlesel hazırlık toplantıları örgütlediler. Erbosan, Devecioğlu, Kumtel, Milenyum, Boyteks, Boytaş, Cıngıllıoğlu metal fabrikaları işçileri ve Şirikçioğlu tekstil işçileriyle bir araya gelip krizi, krize karşı mücadeleyi ve bunun bir aracı olarak 14 Ekim kriz toplantısını tartıştılar.
Krize karşı mücadele ekseninde yürütülen çalışmanın başarısının bir nedeni de kadro düzeyinde sürece müdahalede kazanılan güçtür. Öncü potansiyeldeki artış kriz çalışmasının başarısında önemli bir rol oynamıştır.
Kriz toplantısında ortaya çıkan tablo öncü işçilerin moralini yükseltti. Yereldeki solun genelinde memnuniyete yol açtı. Sınıf içinde çalışma konusunda belirli bir çalışma düzeyi olan reformist EMEP’i ise huzursuz etti.
Sınıf devrimcileri özelde kriz konulu işçi toplantısından, genelde krize karşı mücadelede özneleşen işçi tablosundan aldıkları güçle sınıf içerisinde odak olma konumlarını perçinlemek için yoğun tempolu bir çalışma yürüteceklerdir. Bundan sonra da sınıf içinde elde ettikleri mevzilere yaslanarak etkili bir örgütlenme pratiği sergileyeceklerdir. Özellikle fabrika çalışması üzerinden işyeri taban örgütlülükleri geliştireceklerdir. Ayrıca sendikal mevziler elde edebilmek için de yoğun bir çalışma yürüteceklerdir.
Kayseri BDSP |
