Essen’de İşçilerin Birliği Halkların Kardeşliği Festivali
İki ayı aşkın bir süredir yürütülen devrimci emek ve çalışmanın ürünü olan, İşçilerin Birliği Halkların Kardeşliği Festivali, 4 Haziran tarihinde Almanya’nın Essen kentinde başarıyla gerçekleştirildi. Festival kısa bir açılış konuşmasının arkasından bütün dünyada devrim, sosyalizm ve özgürlük mücadelesinde şehit düşen devrimciler anısına yapılan saygı duruşu ile başladı. Ardından sahne, üç kuşağın birlikte sergiledikleri Yunan Halk Dansları grubuna bırakıldı. Sonrasında yazar, şair, müzisyen, anarşist 74 yaşındaki Alman sanatçı Kemancı Klaus coşkulu ve özgün yorumuyla etkinliğe renk kattı. Kürdistan’dan gelen HDP Mardin Milletvekili Ali Alatan da festivalde konuşma yaptı. Alatan konuşmasında faşist Türk sermaye devletinin Kürdistan’da barbarca sürdürdüğü katliamların canlı bir tanığı olarak dinleyicileri hayli etkileyen bir konuşma yaptı. Birlikte mücadele edilmesi gerektiğini vurgulayan Alatan, ancak bu yolla halkların kurtuluşunun mümkün olacağını belirtti. Program, Metal İşçileri Birliği (MİB) temsilcisinin Almanya’daki sınıf kardeşlerine yönelik olarak yaptığı konuşma ile devam etti. Temsilci konuşmasına Türkiye işçi sınıfı ve onun ileri müfrezesi olan metal işçilerinin selamlarını ileterek başladı ve direniş sürecine, onun örgütlenmesine ilişkin bilgiler verdi. Sınıf devrimcilerinin döneme ve sınıf hareketine ilişkin değerlendirmeleri ile konuşmasına devam eden MİB temsilcisi, devrimci bir sınıf hareketi yaratılması ihtiyacına vurgu yaptı. MİB temsilcisinin ardından, Anadolu’nun her bölgesinden ve farklı dillerde ezgileri dillendiren Yedi Ses Yedi Hikaye grubu programını sundu. Devamında Afrika Ritim Grubu da etkinliğe büyük bir renk kattı. S. Castro’nun politik rap sunumuna katılımcıların da eşlik etmesiyle büyük bir koro oluştu. Devamında ise Mikail Aslan ve Cemil Koçgiri’nin Kürtçe ve Zazaca yaptığı dinleti büyük bir beğeni ile izlendi. Grubun ardından İşçilerin Birliği Halkların Kardeşliği (BİR-KAR) temsilcisi konuşmasına tarihsel bir dönem değerlendirmesi yaparak başladı, buna bağlı olarak kapitalist sistemi saran kriz ve bunalımlara bunlara karşı halk isyanları ve dünyayı sarsan proletarya eksenli direnişlere vurgu yaptı. Avrupa’daki mücadeleleri hatırlattıktan sonra Türkiye’de işçi sınıfının direnişlerine, Greif Direnişi ve onun sınıf hareketine katmış olduğu paha biçilmez deneyim ve düzeye değindi. Onu takip eden Metal Fırtınası’nın ise sürece ilişkin sınıf cephesinde yepyeni bir dönemin habercisi olduğunun altını çizdi. BİR-KAR temsilcisi, konuşmasının devamında Kürt halkının onurlu direnişine ve faşist Türk sermaye devletinin tarihin tanık olduğu en alçakça yöntemlerine başvurarak bir imha savaşı sürdürdüğüne ama buna rağmen direnişi kıramadığına değindi. Kapitalizmin bu bunalımlar dönemine, proletarya önderliğinde dünya halklarının mutlaka devrimlerle cevap vereceğini, bunun bir iyi niyet olmadığını, aksine sınıflar mücadelesinin bütün bir deneyimleri tarafından doğrulandığını belirterek bütün uluslardan işçi ve emekçilerin mücadeleyi birlikte büyütmesi çağrısıyla konuşmasını bitirdi. Festival programı Bandista’nın dinletisi ile sonlanmasına rağmen, programa dahil olmayan ama festivale dayanışmak için gelen İranlı bir müzik grubunun Farsça, Azerice ve Kürtçe seslendirdiği ezgiler eşliğinde çekilen halaylarla festival son buldu. Festivalde Almanyalı, Yunanistanlı, Kürdistanlı, İranlı, Türkiyeli ve Tamiller’den devrimci örgütler stand açtılar.
“Sanat ve kültür yok olmaz”
Kemancı Klaus ile sanata dair kısa bir söyleşi... - Sevgili Klaus, toplum sizi kemancı, anarşist, direnişçi, orkestra yöneticisi, ezen sınıfın korkulu rüyası olarak tanıyor. Klaus kendisini ve sanat anlayışını nasıl tanıtır veya tanıtmak ister? - Evet, ben de kendimi Kemancı Klaus olarak tanımlarım. Beni onurlandıran bir isim. Devlet makamlarına, polise ve iş dünyasına karşı ayakta durabildiğim için halk bana bu ismi verdi. Çok güzel bir isim ve bu ismi sonuna kadar da taşımak istiyorum. - Alternatif sanat ve kültürün büyük bir yozlaşma yaşadığı ve üretemediği bir dünyayı yaşıyoruz. Bu konuda ne düşünüyorsunuz? - Yozlaşmanın yaşandığı tartışmasız. Ama şöyle diyelim; sanat ve kültür yok olmaz. Mümkün de değil. Bazen değişikliğe uğrar, bazen ise bir süreliğine yerel olarak kaybolur. Ama, sanat ve kültür insani ihtiyaçtır. Ekmek ve su gibi gerekir insana. - Alternatif sanat ve kültürel üretimle sokak ve sosyal mücadeleler arasındaki ilişkiyi nasıl tanımlarsınız? - Evet, bu ilişki çoğu sanatçılar için bir sorun. Benim için asla değil. Profesyonel olarak sanatla uğraşanlar, politikayla alaka kurmak istemiyorlar. Sanatı soyut olarak görüyorlar. Ben de ilk başlarda böyle yaptım. Ama, daha sonra halkın bir parçası olmak istedim ve parçası olarak da kalmak istedim. Dolayısıyla, yaptığım müzik, yazıp bestelediğim eserler soyut değil. Diğer taraftan ise, yazdığım şiirler belki mükemmel dizeler değil, kemanı da belki mükemmel çalmıyorum. Ama, bu bağlantıda benim için esas olan vermek istediğim mesajdır. Politikadan, toplumdan ve sosyal bağlantılardan kopuk sanat icra edenlere, kendilerine şunu sormalarını tavsiye ederim: Yeminizi nereden alıyorsunuz? |
