Asemat işçisinin kaleminden grev süreci...“Ne yapılacaksa biz işçiler yapacaktık!”Ben grevde olan Asemat işçisi Fırat Yıldırım. Grevimizin 1. yılını bitirmiş bulunuyoruz. Geriye dönüp baktığımızda, büyük bir coşkuyla başlayan, yılın sonunda ise oldukça sönükleşen, fakat her halükarda bizlere büyük tecrübeler veren bir yılı geride bıraktık. En başından başlamak gerekirse; toplu sözleşme sürecinde krizi fırsat bilen patron, kabul edilemez bir sözleşmeye imza atmamızı istedi. İşçiler olarak bunu kesinlikle kabul etmeyecek ve en büyük silahımız olan grevi kullanacaktık. Patronun tüm oyunlarına karşın bizler, birlikteliğimizi bozmayarak ezici çoğunlukla oylamada greve “evet” kararını aldık. En başta da dediğim gibi büyük bir coşkuyla fabrikayı terk ettik, fabrika önünde grev ateşimizi yakmaya başladık. Grevde de birlikteliğimizi bozmak için patronun oyunları devam etti. Fakat asla birlikteliğimize zarar veremedi. Çünkü biz haklı olduğumuzu biliyor ve kazanacağımıza inanıyoruz. Grevin 4. aylarında patron grev kırıcısı işçilerle grevdeki arkadaşlarımızın makinelerini çalıştırmaya başladı. Bizler de müthiş derecede moral bozukluğuna sebep olan bu girişimi durdurmak için fabrika önünde militanca eylemlere başladık. Her defasında sendikamız bizleri yatıştırdı ve “yasal yoldan halledeceğiz” vaatleriyle eylemlere son vermemizi istedi. Bizler de yasal sürecin sonunu beklemeye koyulduk. Fabrikaya müfettişler, hakimler getirildi. Tutanaklar tutuldu. Fakat hiçbir şekilde fabrikanın çalışması engellenemedi. Bizler o zaman anladık ki, biz işçilerin karşısında sadece Asemat patronu değil, yasaları, polisi, müfettişi, hakimiyle bütün bir sistem duruyor. Şurası bizler için o kadar açık ki; grevi başarıya götürecek yolda ne yapılacaksa biz işçiler yapacaktık. Sendikamız bize yasal yoldan destek olmaktan başka bir şey yapamaz. Militanca tutum takınacak, grev kırıcıları ikna etmenin tüm yollarını bularak devreye sokacaktık. Öte yandan sendikanın, işçilere vermesi gereken sınıf bilincini vermek için de bir çaba içerisinde olmadığı görülüyor. Bütün bu olaylar karşısında işçilerde moral olarak büyük bir çöküntü ve birliktelikte çatlaklar yükselmeye başladı. Bir grup işçi sendikadan istifa edip içeri girmek için patronla görüştü. Sendika değiştirmek isteyen grup da oldu. Fakat diğer ilerici işçiler bunları frenleyerek, kendi sendikamız ve bu bütünlükle içeri girme kararını aldık. Grevin 1. senesine yaklaştığımızda, patron daha da pervasızlaşarak fabrika içerisinde başka bir fabrika kurarak üretime devam etti. Onun için de hakimler, müfettişler geldi inceleme yaptı. Fabrikadan çıkarken fabrika müdürüyle kolkola gülüşerek çıkıp gitti. Sonuç mu? Tabii ki çalışmaya devam edecek fabrika! Adeta “siz işçiler kim oluyorsunuz ki koca fabrikanın durmasını istiyorsunuz, haddinizi bilin” cinsinden bir cevaptı. Bu olanlar bardağı taşıran son damla oldu. Birkaç arkadaşımız sendikadan istifa edip mahkemelere tazminatları için başvurdular. Birkaç arkadaşımız patronun davetine uyup, sendikayı bırakıp grev kırıcısı oldu, içeride çalışıyor. Şimdi, grevin 1. yılı itibariyle 58 kişiyle başladığımız direnişe 38 kişiyle devam ediyoruz. Bu kalanlar direnişe sonuna kadar devam edecek, ediyoruz. Yaşasın onurlu direnişimiz! Yaşasın işçilerin birliği!
375 gündür grevde olan Asemat işyeri baştemsilcisi Yusuf Yıldız’la Asemat grevi üzerine konuştuk...“Grev birliktelikle,
|
