İçindekiler: Aç
Bosal’da işçiler ek maaş aldı
Bosal‘daki “şaibeli“ kapanma süreciyle birlikte işçilerin alacakları 22 Şubat günü gerçekleşen toplantı sonucunda belirlenmişti. 5 yılın altında sürede çalışan işçiler için verilecek ücret beklenenin ve sendikanın ifade ettiğinin altında olunca işçiler tepkilerini ortaya koymuştu. 5 yılın altında sürede çalışan işçiler, yönetim ile kendi adlarına görüşmeleri sürdürdüler. Yapılan görüşmelerin sonucunda alınacaklara 1‘er maaş daha eklendi ve son durum şu şekilde açıklandı: - 0-1 yıl arası çalışan işçiler için 3 maaş - 1-5 yıl arası çalışan işçiler için 7 maaş 5 yılın altında süredir Bosal’da çalışan işçileri, son gelişmeyi Metal İşçileri Birliği’ne şu şekilde anlattı: “Bizler açısından tatmin edici olmasa da yine de bir grup işçi arkadaşımızla yan yana gelerek sesimizi yükseltmenizin sonucu alacaklarımıza 1 maaşlık artış sağladık. Bu da bize haklarımızı ancak ve ancak birlikte mücadele ederek kazanabileceğimizi bir kez daha göstermiş oldu. Eğer fabrika olarak topyekûn direnebilseydik, alınterimizin karşılığını alabilirdik. Fakat sadece 5 yılın altındaki, bir grup azınlık arkadaşla birlikte haksızlığa itiraz edince bu kadar oldu. Gelinen son aşamada da adaletsizlik olmasına rağmen, yapılan 1 maaş artış, vermiş olduğumuz mücadele sonucudur. Yoksa o da verilmeyecekti. Bunu dost da, düşman da böyle bilsin.” “Şaibeli” kapanışın peşini bırakmayacaklarını ifade eden Bosal işçileri, gerçekleri ortaya çıkarmak için uğraşacaklarını vurguladı ve şunları ifade etti: “Bosal fabrikasının “şaibeli” kapanış sürecinin yakın takipçisi olacağımızı buradan herkesin bilmesini istiyoruz. Günü geldiğinde söylenmemiş sözlerimizi daha gür bir şekilde haykıracağımızı şimdiden buradan ilan ediyoruz.” Bosal işçileri ek olarak alacaklarının 8 Nisan’da ödeneceğinin bilgisini verdiler. Kızıl Bayrak / Gebze
“O masaya biz oturacağız”
Bizler İpekiş’teki TEKSİF Sendikası’nın üyeleri olarak, imzalanan Toplu İş Sözleşmesi’nin sefalet ücretinin altında kalmasına tepki göstererek sendikadan istifa edip Öz İplik-İş Sendikası’na geçtik. Tabii ki süreç biraz sıkıntılı geçti, tam yeni Toplu İş Sözleşmesi yaklaşırken işten atılan arkadaşlarımız oldu. İlk işten atılan arkadaşlarımız kendi çabalarıyla, kendi bilgi ve birikimleri ile fabrikanın önünde bir eylem başlattılar. Onurlu bir eylem başlattılar onlar. Direnişte biz de işletmede çalışan ama kalbi ve yüreği her zaman kapının önünde direnen arkadaşlarıyla birlikteydik. İlk başlarda Öz iplik-İş Sendikası da istekliymiş gibi gözüküyordu, sonra ne olduğunu biz de anlayamadık. Birden direnişçi arkadaşları yalnızlaştırdılar, bizleri de unutup gittiler. Şimdi TEKSİF’in ne olduğunu çok iyi biliyoruz. Öz İplik-İş Sendikası’na da soruyoruz, “Sizin TEKSİF’ten ne farkınız var?” ya da “TEKSİF’le neyin karşılığında anlaştınız da İpekiş’te geri çekildiniz, verdiğiniz sözleri vaatleri yerine getirmediniz?” Ama buradan şöyle bir ders çıkardık, bu sendikalar kendi aidatları dışında hiçbir şey düşünmüyorlar, işçileri sadece bir aracı olarak kullanıyorlar. Bundan sonra İpekiş’te hiçbir sendikayı umursamayacağız. İşyeri yönetimi her ne kadar daha fazla baskı, tehdit ve mobbing uygulasa da, bizler işten atılan arkadaşlarımızdan ve yaşadıklarımızdan ders çıkarttık. Biz kendi birliğimizi sağlayacağız, o masaya biz oturacağız. Ne Öz İplik-İş Sendikası ne TEKSİF, işçinin kazanımı sadece ve sadece kendi elinde olduğunu çok iyi öğrendik. Kahrolsun sendikal bürokrasi! İpekiş’ten bir işçi
Krom Evye direnişçileri:
|
