Petlas direnişi üzerine...

Petlas’ın Ako adlı taşeron firmasındaki taşıma işçileri kölelik koşullarında çalışıyorlardı. Ağır çalışma koşulları ve düşük ücretler nedeniyle öfkeliydiler. Tek tek isyan eden işçilerin tepkisi Petlas yönetimi tarafından boğuluyordu.

Petlas yönetiminin tutumu işçilerin birlikte hareket etme zemini büyüttü. İnsanca yaşamaya yetmeyen ücret ve insani olmayan koşullarda çalışma ablukasını kırmak ve emeğini korumak için her geçen gün daha fazla işçi yan yana gelmeye başladı. Buz kırılmış yol açılmıştı. İşçilerin sendikalaşma eğilimi DİSK Nakliyat-İş sendikasına üyelikle birlikte ete kemiğe büründü. Çok kısa bir süre içinde taşıma işçilerinin büyük çoğunluğu Nakliyat-İş’e üye oldu.

Petlas yönetimi sendikal örgütlenmeyi dağıtmak için harekete geçti

Petlas patronu çok geçmeden taşıma işçilerinin sendikal hak ve özgürlüklerini gasp etmek için harekete geçti. İşçileri istifa etmeye zorladı. Baskıyla işçilerin e-devlet şifrelerini almak için çaba gösterdi. Tüm baskılara rağmen işçiler kararlılıkla sendikalarına sahip çıktılar. Petlas tekelinin işçilere yanıtı toplu işten çıkarma oldu. Toplam 47 işçi işten çıkarıldı.

İşçilerin sendikal hakkını gasp etmek için mesai yapan Petlas patronu, bu defa da şirket ismi değişikliği ile sendikal örgütlenmeyi dağıtmaya çalıştı. Petrokimya işkolunda TİTİZ adı altında yeni bir taşeron firma kurdu. Taşıma işçilerinin tümünü TİTİZ adlı taşeron firmaya aktardı. Tüm bu ayak oyunlarının temel nedeni işçilerin iradesini gasp etmek, Nakliyat-İş’i yetkisiz kılmaktı.

Bu süreçte sermaye cephesi de işçiler karşısında ortak tutum aldı. Üstelik işçi kıyımını ekonomik koşullara bağlamakla yetinmedi, kıyıma tam destek verdi. Kırşehir Ticaret ve Sanayi Odası ile Esnaf Odaları Birliği işten çıkarma ve sendikasızlaştırma saldırısına desteklerini, “47 çalışanın hakları ödenerek iş akitleri sonlandırılmış olup aynı gün işyeri devri için yerel bir firma ile anlaşılarak, yaklaşık 350 çalışanın hakları ile birlikte yeni firmaya geçişleri sağlanmıştır. Akıbetinde ise 47 çalışanın yeni firmada değerlendirilmesi için, ilgili firmaya tavsiyede de bulunulmuştur” açıklamasıyla ilan ettiler. Keza, “Bazı çalışanlar, durumu lehlerine çevirmek için DİSK’e bağlı Nakliyat-İş sendikasına üye olarak kamuoyu yaratmaya çalışmışlardır. İlgili sendika söz konusu çalışanları olumsuz olarak etkileyerek, yapamayacakları vaatlerde bulunarak iş barışına zarar vermeye çalışmaktadır” diyerek, işçi düşmanlığını açıkça sergilediler.

Sermaye cephesinin bir diğer bileşeni düzen partileriydi. CHP’den seçilen Belediye Başkanı çözüm için arabuluculuğa soyunurken, Petlas kapitalisti boş durmadı. 31 Mart yerel seçimini kazanan ittifakın içinde yer alan İYİ Parti İl Başkanı’nı yanına almak için harekete geçti. İYİ Parti İl Başkanı Müfit Göçen’in sahibi olduğu TİTİZ şirketini taşıma işçilerinin şirketi olarak devreye soktu. Petlas sahibi Abdulkadir Özcan kapitalistinin asıl amacı, belediye yönetiminde söz sahibi olan İYİ Partiyi kendine yedekleyerek, süreci lehine çevirmekti. İYİ Parti İl Başkanı kendisi için önemli bir rant kapısı olan bu girişime tam destek verdi.

Keza sahibinin/sermayenin sesi Kırşehir yerel gazeteleri yaptıkları haberlerle Petlas tekellerinin dümenine su taşıdılar. Günlerce DİSK ve Nakliyat-İş’i hedefe çaktılar. İşçilerin örgütlenme haklarını yok saydılar. Petlas yönetimini hoşnut edecek haberlere yer verdiler. Provokatif haberlerde sınır tanımadılar.

Çalışma Bakanlığı da patronun hizmetindeydi. Nakliyat-İş sendikasına üye olan işçilerin hangi gün, hangi saat üye olduklarını Petlas yönetimine bildiriyordu.

Direniş DİSK’e bağlı Nakliyat-İş’in direnişiydi. Buna rağmen DİSK Kayseri Bölge Başkanı, olan biteni elleri böğründe izlemişti. Kayseri Genel-İş Şube Başkanı, Kırşehir Belediyesi işçilerinin Genel-İş’e üyelik sürecinde sık sık Kırşehir’e gitmesine rağmen bir gün olsun işçilerin yanına uğramamıştı.

Kazanmak için direniş!

İşçilerin ortak iradesiyle sendikasızlaştırma saldırısına karşı direniş başladı. Taşıma işçileri iş bıraktılar. Günlerce fabrika önünde direndiler. Petlas patronunun dışarıdan işçi getirip taşıma işini yaptırmaya çalışmasını engellediler. Hem Petlas fabrikası önünü hem de kent meydanını eylem alanına çevirdiler.

İşçilerin talepleri açık ve netti. Atılan işçilerin işe geri alınmasını, insanca çalışma koşulları ve insanca yaşamaya yetecek bir ücret istiyorlardı. Bu talepler kazanılana, Petlas kapitalisti sendika hakkını yok saymaktan vazgeçene kadar direniş ve mücadele sürecekti.

Direnişe verilen yerel destekler artıyordu. Eğitim-İş Kırşehir Şubesi taşıma işçilerine destek vermek için kent meydanında basın açıklaması yaptı. Ayrıca Eğitim-Sen de direnişe destek verdi. Birleşik Metal-İş üyesi Çemaş işçileri ile DİSK Dev Yapı-İş de taşıma işçilerinin onur mücadelesine omuz verdiler. Kırşehir halkı direnişe sahip çıktı. Binlerce imza toplandı.

Direnişin 19. gününde taşıma işçileri zaferlerini ilan ettiler. Petlas yönetimi direnişin gücüne boyun eğdi. İşten atılan tüm işçilerin yasal hakları korundu. 50 işçi işbaşı yaparken, 20 işçi kendi istekleri ile kıdem ve ihbar tazminatlarını alarak işten ayrıldılar. Anlaşmaya göre işbaşı yapan işçiler, işten atılmadan önceki birimlerinde ve tüm hakları ile döndüler. Ayrıca direnişte geçen sürenin ücretleri de işçilere ödendi. Petlas yönetimi işçilerin sendikal haklarına saygılı olacağını da taahhüt etti.

Petlas direnişi aynı zamanda Kırşehir’in her yerinde işçi sınıfının varlığının hissedilmesini sağladı, ilerici devrimci yapıların moral motivasyonunun artmasına yol açtı. Sınıf devrimcileri direnişin başından itibaren sürecin hakkını vermek için işçilerle yakın temasta oldular. Dahası dayanışma ağını örmek için özel çaba sarf ettiler. Tüm eylem ve etkinliklere omuz verdiler.

Kayseri BDSP