Polisin hedefi basın!
AKP’nin politik hedeflerine ulaşabilmek adına arttırdığı polis terörü 1 Mayıs’la birlikte ivmelendi. AKP’nin işçi sınıfına tam kölelik, Kürt halkına teslimiyet, Ortadoğu’ya ise işgal dayattığı bir dönemde bu saldırganlık olağan bir süreç olarak şekillendi. AKP gericiliğinin 1 Mayıs’ta Taksim yasağıyla başlayan saldırganlığı, Taksim yasağını süreklileştirerek ve Çağlayan Adliyesi önünü de yasaklar halkasına ekleyerek devam etti. 2013 1 Mayısı açısından Taksim yasağına karşı sokağa çıkanlara uygulanan polis şiddetinin dozajı ve valinin pervasız açıklamaları saldırganlığın boyutunu da işaret ediyordu. Fakat polis şiddeti 1 Mayıs saldırılarıyla birlikte sistematik olarak başka bir alana daha yöneldi. 1 Mayıs saldırılarından itibaren polis basını da planlı bir saldırı kıskacına alıyor. 3 haftanın özeti: Pervasız polis terörü1 Mayıs’tan başlayarak son üç haftanın eylemlerine bakıldığında polisin basına yönelik saldırısı daha net görülüyor. Birkaç örnek verecek olursak; 1 MayısTaksim 1 Mayısı’nda TOMA’dan anons yapan polis amiri basın emekçilerine “Bundan sonra müdahalemiz şiddetlenecektir. Görüntü almanızı istemiyoruz” diyerek tehdit etti. Polis, bu uyarının hemen ardından, önce TOMA’dan gazlı suyla basın emekçilerine saldırırken ardından direk hedef alarak gaz bombası yağdırdı. Tek bir eylemcinin dahi bulunmadığı bir alanda yaklaşık 20 basın emekçisinin etrafı atılan gaz bombalarıyla kaplanırken gaz maskesi bulunan bir dizi basın emekçisinin dahi yoğun gaz nedeniyle rahatsızlandığı görüldü. Şişli DİSK civarındaki polis saldırılarında da benzer görüntüler yaşandı. Polis basın emekçilerinin görüntü almasını engellemeye ve açık hedef alarak saldırmaya burada da devam etti. Polis saldırıları sırasında altı basın emekçisi yaralandı. 5 MayısBDSP’nin Denizler anmasına yönelik gerçekleşen polis saldırısı sırasında haber takibi yapan Dicle Haber Ajansı’nın iki muhabiri ve ANF muhabiri Zeynep Kuray gözaltına alındı. Polis, gözaltındaki muhabirleri devrimci basının tutumu ile bırakmak zorunda kaldı. 18 Mayısİbrahim Kaypakkaya anması öncesinde Taksim Tünel bölgesini terörize edip girişleri kapatan polis, basın emekçilerinin alana ulaşmasını engellemeye çalıştı. Polis barikatlarından basın emekçilerinin girişine izin verilmedi. Yanı sıra polis amiri, çevik kuvvete “gösterilen basının alınması” direktifi verdi. Polisin bir Kızıl Bayrak muhabirini açık hedef olarak işaret edip “bunu gördüğünüz yerde fırsatı kaçırmayın” diyecek kadar rahat davranması ise bu tutumun merkezi bir kararla uygulandığının kanıtı oldu. Keza saldırı anından itibaren Halkın Günlüğü, Özgür Gelecek, Kızıl Bayrak ve Gelecek gazetelerinin muhabirlerinin yaşadığı fiziksel saldırı ve tehditler de amir direktifinin pratiği oldu. 20 MayısMete Diş için Adli Tıp Kurumu önünde yapılan eyleme saldıran polisin, devrimci basın çalışanlarına yönelik tahammülsüzlüğü açık saldırı biçimini aldı. Yürüyüş muhabirinin yüzüne biber gazı sıkılarak “çekim yapma geri dön!” denerek tehditler savuruldu. Kızıl Bayrak muhabirine de tehditler savuran polis, Kızıl Bayrak muhabirinin haber takip etmesini engellemek istedi. Basını ‘marjinalleştirme’ gayesiTüm bu somut örnekler polisin basına yönelik saldırılarının “münferit” tutumlar olmadığını kanıtlıyor. Eylemlere yönelik polis şiddetinin tırmandırıldığı bir süreçte işçi ve emekçilere polisin gerçek yüzünü gösteren, şiddetini, işkencesini haberleştiren tüm basın susturulmaya çalışılıyor. Burjuva basının artık sansürün ötesine geçmiş oto kontrolü ve polise hizmet için görsellerini emniyete sunma pratiği düşünüldüğünde, saldırının hedefinin sol-sosyalist basına daraldığını da görmek gerekiyor. Tüm bu saldırılar tabii ki ilk kez karşılaşılan bir durum değil. Türkiye gibi devrimci mücadelenin tamamen tasfiye edilemediği, Kürt halkının direngen kimliğinin teslim alınamadığı bir ülkede gazete binalarının bombalanmasından, toplatma rekoru kıran gazetelere, en çok tutuklu gazeteciden sokak ortasında infaz edilen muhabirlere kadar basına yönelik saldırıların ulaşabileceği boyutu yakın tarihimizden biliyoruz. Polis terörü bugün sıradanlaştırılmaya, kanıksatılmaya çalışılıyor. Basın emekçileri özgünlüğünde de bu yanıyla açık saldırı karşısında net bir tavır almak, temsil edilen özgür-devrimci basın geleneğini geleceğe taşımak iki kat daha önem kazanmış bulunuyor.
Lokumcu davası başladı
|
