Tofaş işçileri: Gemileri yaktık!
Bursa’da MESS ve işbirlikçisi Türk Metal’in kölelik düzenine karşı üretimin durduğu Tofaş’tan bir grup işçiyle metal işçilerinin talepleri ve direniş süreci üzerine konuştuk... “Her şey ekmek için, alınteri için!”- Üretimi durdurdunuz ve günlerdir eylemdesiniz. Bu eylemlere neden başladınız, talepleriniz nelerdir? Tofaş işçisi: Tofaş’ta metal işçisi zaten halinden memnun değildi. Ama en son Bosch’la yapılan sözleşmede aramızdaki ücret farkı arttı. Arkadaşların ücretlerinde gözümüz yok. Asla öyle algılanmasın. Arkadaşlar ortalamada bizden %60 daha fazla zam aldılar. Bu adaletsizliğin önlenmesini istedik biz. Bunun için eylemlere başladık. Oturma eylemi, yemekhanede kaşık vurma eylemi gibi çeşitli eylemler yaptık. Ama bir türlü sendikaya sesimizi duyuramadık. Hiç kimse de çıkıp bir açıklama yapmadı. Sadece fabrikada kukla olarak koyulmuş masa başındaki birkaç temsilci arkadaş hep aynı şeyi söyledi. ‘Arkadaşlar belki bir şeyler yapılabilir ama sözleşme değişmez’ falan filan. Bizi hep oyaladılar, bir cevap veremediler. Ne ezberletildiyse onları söylediler. Oy yüzden en sonunda olay bu noktaya geldi. Üretim durduruldu. Renault’ta da oldu. Artık "ölmek var dönmek yok!" diyoruz sonuna kadar haklarımızı savunacağız. Türk Metal fabrikadan gidecek. Bosch’ta aldığımız zammın aynısını istiyoruz. Kendi temsilcilerimizi kendimiz seçmek istiyoruz. Ve bu olay sürecinden hiçbir çalışan arkadaşımızın başka şeyler bahane edilerek de olsa çıkarılmamasını istiyoruz. Her şey ekmek için alınteri için. - 98’deki yaşanan eylemlerden farklı bir durum olduğu söyleniyor. Bugün bu farkı ne yaratıyor? Biz eski abilerimizle konuşuyoruz. 1998 yılında kendilerinin de böyle bir direnişe kalktığını ama çok kısa sürdüğünü ve tabiri caizse çok kafa koparıldığını anlattı. Elebaşı görünenlerin hemen işten çıkarıldığını ve olayların bastırıldığını anlatıyorlar. Bu eylemden önce de bize ‘olaya kalkışmayın’, ‘yine çok kafa koparacaklar’, ‘ekmeğinizden, işinizden olacaksınız’ dediler ama biz inancımızı hiç kaybetmedik. Kalkıştık bu yola. Bu yolda bizim en büyük avantajımız şu anki teknoloji; MİB ve DirenTofaş sayfaları. Bu sayfalar arasında koordine oluyoruz, bu sayfalarla eylemleri, kimin ne yaptığı gibi her şeyden haberdar oluyoruz. Teknoloji ve bizi destekleyen Metal İşçileri Birliği ile DirenTofaş sayfasıyla tüm organizasyonları yapıyoruz, haberleşiyoruz. Bunlar sayesinde koordineli bir şeklide tüm direnişimizi gösterebiliyoruz. “Birlikte direnip birlikte kazanacağız”- Ciddi bir dayanışma var. Bunun için neler söylemek istersiniz? En büyük moral kaynağı da bu oluyor. Özellikle içerideki işçi arkadaşlarımıza, kardeşlerimize çok güzel bir destek oluyor. Biz de arkadaşlarımıza Renault’a desteğe gittik. Karşılığını da misliyle verdiler. Bizim şu an içeride olan arkadaşlarımıza yiyecek verilmemekte. Buna karşılık diğer fabrikalardaki arkadaşlarımız erzaklarını paylaşıyor. Sağ olsunlar her türlü desteği gördük. Coşkunöz, Mako, Delphi, Farba hepsinin güzel desteği var. Hepsinden Allah razı olsun, birlikte direnip birlikte kazanacağız. Hepimiz birimiz için birimiz hepimiz için. Tam bir direniş! “İşçi gemileri yaktı”- Bazı gelişmeler var. Bir görüşme trafiği yaşanıyor. Bunu nasıl değerlendiriyorsunuz? - Benim şahsi fikrim zaten ilk başta işten atma olmayacak. Ama sonra belli bir süre geçtikten sonra başka gerekçelerle bizden işten çıkarmalar olacak. Bunu firmalar yapıyorlar. Bursa’da başka bir eylem olduğunda bu kişiler yine öne çıkmasın diye bunu yapacaklardır. Bizim tek korkumuz bu. Kimse ekmeğinden olmasın. Şimdi avukat anlaştık, konuştuk diyor. Olaylar durulana kadar her şey normal gözükür. İsteklerimiz kabul olunca imalat başlar ondan sonra 6 ay bir sene geçince işçiyi doğramaya başlarlarsa bu kadar insan yine mağdur olur. Ama biz ne dedik; Bir işçi işten çıkarılsın, tekrar imalatı durdururuz. Artık işçi bütün gemileri yakmıştır! Ezikliğinin, bunca yıldır sömürüldüğünün farkına varmıştır. İşçinin de insan olduğu anlaşılmıştır. İnsan gibi yaşamak işçinin de hakkıdır. İşçi de insan gibi çoluğunu, çocuğunu alıp gezmek istiyor. İstediği bir şeyi cebindeki para yetecek mi diye düşünmeden almak istiyor. Maaş konusunda bakalım nasıl bir sonuç çıkacak. Biz hakkımızı arıyoruz. Bu konuda devam da edeceğiz. Bu iş nasıl resmiyete dökülüyorsa, noter onaylı ya da nasıl olursa olsun, bize bu şekilde bir yazı gösterilmeden bu direniş bitmeyecek. Kimse burayı terk etmeyecek. İçerideki arkadaşlarımız direnişi bırakmayacak, biz de buradan desteği bırakmayacağız. Ne demişler söz uçar yazı kalır. Biz yazı istiyoruz. Bunun dışında sendika temsilcilerini kendimiz seçmek istiyoruz. Bunun için de tamam denmiş ama Türk Metal ile biz artık ipleri attık. Artık her şey olacağına varır. Tofaş’taki çoğunluk için Türk Metal Sendikası bitmiştir. Ayrıca Nilüfer Belediye Başkanı Mustafa Bozbey’e de sizin aracılığınızla teşekkür etmek istiyoruz. Verdiği emeklerden yardımlarından dolayı Allah kendisinden razı olsun. “Bu davayı kazanacağız!”- Kararlı bir eyleminiz, bir birliğiniz var, ailelerin desteği göze çarpıyor. Direnişi siz nasıl görüyorsunuz? İkinci Tofaş işçisi: Dava için yola çıktık. Ailelerimiz de bize destek veriyor. Buraya ne gerekiyorsa evden getiriyorlar. Ne ihtiyacımız varsa karşılanıyor. Sağ olsunlar. Biz de içerideki arkadaşlarımızın yanındayız. Annesi, babası, çocuğu hasta olan var. Ama önemli olan biz bu direnişi kazanırsak her şey daha güzel olacak. Ailelerimiz için kendimiz için her şey daha güzel olacak. - Bursa’daki metal işçileri neler olduğunu iyi biliyor. Fakat İzmir ve Gebze gibi bölgelerdeki metal işçileri uzaktan izliyor. Onlara ne demek istersiniz? Onlar öncelikle Metal İşçileri Birliği’ni takip etsinler. Sonra DirenTofaş’a bakarak bizim faaliyetlerimizi görebilirler. Burası tabi ki onlara da örnek olabilir. Çünkü Renault’ta Metal İşçileri Birliği önderliğinde bu direniş başladı. Sonra Tofaş’a ve diğer fabrikalara sıçradı. Tofaş’ta DirenTofaş sayfası kurarak facebook üzerinden koordineli bir şekilde bu iş yürütülüyor. İnşallah bundan sonrası daha güzel olacak. Bu davayı kazanacağız. Kazanmak için yola çıktık kazanmadan dönmek yok. - 5 Mayıs’ta bir Türk Metal çetesi istifa için toplananlara saldırdı. Bu saldırı hakkında ne düşünüyorsunuz? Üçüncü Tofaş işçisi: Bizim fabrikadaki arkadaşlarımızdan da gidenler olmuş oraya saldırı için. Kesinlikle tasvip etmiyoruz. O saldıranları içimize de almıyoruz. Orada işçilere yapılmış olan bize de yapılmış sayılır. Saldırıya uğrayan işçileri sonuna kadar destekliyoruz. Sonuçta bugün onları dövenler yarın gelir bizi de döver. Bu bir gerçek. O saldırıya katılanlar bizlere kandırıldıklarını söylüyorlar. Ama biz onlara inanmıyoruz. Onlar oraya bilerek gitti. Onlar zaten Türk Metal’in belirlediği kişiler. Her olayda olan kişiler. '98’de de bu olmuş. 2010 ve 2012’de Renault’taki olaylarda bu kişiler vardı, yine onlar var. Bizi '90 yılından beri satıyorlar, hala da satmaya devam ediyorlar. Biz artık onları istemiyoruz. “Türk Metal gidecek!”Dördüncü Tofaş işçisi: İş paradan çıktı artık. İş zamdan çıktı. Şu an kimse Türk Metal’i istemiyor. Türk Metal’le bir alakamız kalmayacak gerekirse zammı da almayacağız. Ama Türk Metal, Tofaş’tan, otomotivden, metal sektöründen gidecek! Başka yolu yok. Bursa Türk Metal’i istemiyor, bitti. - Valilik görüşmesinde sendika temsilcilik seçimi üzerine de vaat var. Bu konuda ne düşünüyorsunuz? Dördüncü Tofaş işçisi: Şu an her kafadan bir ses çıkıyor. Buraya avukatlar geliyor, herkese güvenmek olmaz. Her gelenin dediğini uygulamaya kalkarsak burada bölünürüz. Bizim tek amacımız şu an Türk Metal’i buradan defetmek. Daha sonrasında bunlar oturulup konuşulacak şeyler. Ama şu an biz Türk Metal’i fabrikalarımızdan, Bursa’dan çıkarmadan bu işleri düşünmeye kalkarsak başlamadan bitirmiş oluruz. Üçüncü Tofaş işçisi: Birinci hedefimiz Türk Metal’i bir an önce göndermek. '98’i görmüş abilerimiz var. Yasal süreçte devlet onların yanında değildi. Şimdi herkesin istediği sendikaya üye olma özgürlüğü var. Biz de bunu sonuna kadar kullanacağız. Onlar diretse bile biz Türk Metal’e üye olmayacağız. Gerekirse işimize son versinler ama yine de üye olmayacağız. Türk Metal’in olduğu yerde biz yokuz. Bu kadar açık ve net. İstifa etmek isteyen arkadaşlarımız arasında 2007’de işbaşı yapmasına karşın sendika aidatı kesilmesine rağmen üyeliği geç başlatılanlar çıktı. Hiç üyeliği çıkmayan arkadaşımız 8 yıllık bir işçi. Minimum sendika aidatı 53 lira. 8 senede her ay 53 liranın hesabını siz yapın. Saat ücretine göre değişiyor. Her fabrikada 15-20 adam böyle durumda olsa. Bu soruyu sormak lazım, bu işçilerin hakkını aramak lazım. Bu paralar nereye gitti? Arkadaşlar mahkemeye verdiler. Haklılar da sonuçta. Kimler yedi bu paraları bizler biliyoruz. Bunları Türk Metal’in bir numaralı köpekleri yiyor. Bir şube başkanının 13.000-15.000 TL maaşı varsa işçi bunun hesabını soracak. Ben burada 1.500 TL’ye çalışıyorum. “Metal işçisi kendi sendikasını kendisi kuracaktır!”
|
